نقدی بر نمایش «خ.میم»
اینجا چیزی محرمانه نیست
وقتی میرمیلاد مهدی زاده از ایده خ . میم گفت ، باور هایش به هویت زن و نگاهش به جنس زن را به خوبی می دانستم
اینجا چیزی محرمانه نیست
وقتی میرمیلاد مهدی زاده از ایده خ . میم گفت ، باور هایش به هویت زن و نگاهش به جنس زن را به خوبی می دانستم . بعد های متفاوتی از این اثر را می توان مورد تحلیل قرار داد مخصوصا از رویکرد روانشناسی اما نقد روانشناسانه را به مجالی دیگر موکول می کنم . ابتدا متن را مورد تحلیل قرار می دهم زیرا معتقدم متن بسیار محترم و قابل تاملی دارد . شاید نگاهم با او راجع به زنانگی و زن متفاوت باشد اما میرمیلاد مهدی زاده نویسنده متفکر و توانایی است. بزرگترین نقدی که به متن خ. میم وارد بود شعار های ایده آلیستی ناشی از ذهنیت نویسنده و دخالتش در روند دراماتیک داستان برای رسیدن به نقطه هدف بوده . اما در رویکرد مثبت مباحث و دغدغه هایی که نمایش به آن می پردازد بسیار به روز قابل استناد به ما به اضای بیرونی است . اما میرمیلاد مهدی زاده به عنوان کارگردان هم نگاه مخصوص خود را دارد . دکور کاربردی که حتی افکت صوتی بسیار قابل تاملی دارد ، و ساختار مدرن در دکور با استفاده از فلز با رنگ تیره نشانگر رویکرداجراست . میزان سن های کار جز معدود صحنه ها حساب شده و دقیق است و با شیوه کارگردانی کارگردان هم خوانی دارد به قول دیگر حساب شده و طراحی شده است . در بازی ها شاهین کاظم نژاد یکی از بهترین بازی های خود را داشته که البته باور دارم بدون شک یکی از بهترین بازیگران تبریز است اما انتظارم بنا به شناخت از درک درست و متن خوانی درست کوثر صالحی از او بیشتر بود یا شاید کاراکتر با او هم خوانی ندارد . در کل اجرای خ.میم یکی از محترم ترین و مهم ترین اجراهای امسال بوده است و با احترام به داوران این توانایی را داشت که یکی از نماینده های استان در فجر باشد .
علی رضاوند