در حال بارگذاری ...
با همکاری انجمن هنر های نمایشی آذربایجان شرقی و انجمن دانش آموحتگان تئاتر تبریز

نشست نقد و بررسی نمایش «بیماری خانواده میم» برگزار شد

به گزارش روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی استان آذربایجان شرقی، جلسه نقد و بررسی  نمایش « بیماری خانواده میم » عصر روز دوشنبه  با حضور منتقدین و اعضای انجمن دانش آموختگان تئاتر تبریز،دانشجویان دانشگاه نبی اکرم و جمعی از علاقمندان در محل پلاتوی تئاتر مستقل مجتمع فرهنگی ۲۹ بهمن تبریز برگزار شد.

به گزارش آذربایجان شرقی به نقل از روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی استان، جلسه نقد و بررسی  نمایش « بیماری خانواده میم » عصر روز دوشنبه  با حضور منتقدین و اعضای انجمن دانش آموختگان تئاتر تبریز،دانشجویان دانشگاه نبی اکرم و جمعی از علاقمندان در محل پلاتوی تئاتر مستقل مجتمع فرهنگی ۲۹ بهمن تبریز برگزار شد.

 

علی فتوحی کارگردان و مدرس تئاتر، در ابتدای این نشست با اشاره به برگزاری جلسات نقد از این اقدام ابراز خرسندی نمود و گفت: این حرکت که به همت روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی استان برگزار شده ،گامی نو برای درک بهتر آثار است. جلسات نقد نمایش های روی صحنه در استن، با همکاری انجمن هنر های نمایشی استان و انجمن دانش آمئختگان تئاتر تبریز صورت می گیرد و موجب آگاهی بخشی به مخاطب   و دقت در  اجراهای آتی می شود و هدف اصلی  برگزاری جلسات نقد چیزی جز احترام  به مخاطب نیست.

 

فتوحی در ادامه با اشاره نویسنده اثر گفت : "فائوستو پاراویدینو" یک نویسنده ایتالیایی است که بیشتر به عنوان  بازیگر و کارگردان سینما شناخته می شود  و با توجه به این مطلبئ وی در این اثر با شیوه های  بازیگری و کارگردانی نیز آشناست.

 

فتوحی در صحبت های خود افزود:  برای نقد جامع یک اثر باید مباحثی چون شناخت حوزه فعالیت نویسنده اثر است که با توجه به اطلاعاتی که از این اثر جمع آوری کردم ،این نمایش در ایتالیا و فرانسه به روی صحنه رفته است،مطلب دیگر اینست که بستر متن در یکی از شهرهای کوچک ایتالیا اتفاق می افتد. در نهایت نیز می توان روی سبک نویسنده مباحثه کرد.

 

علی فتوحی با اشاره به این مطلب که فرهنگ ایتالیا شباهت های بسیاری به فرهنگ ایران دارد ادامه داد: در فرهنگ ایتالیا نیز به مانند ایران خانواده نقش بسیار پر رنگی در جامعه دارد و بحرانی که ایتالیای مدرن به مانند ما درگیر آن است ،متلاشی شدن بنیان خانواده است.

 

منتقد تئاتر تبریز با  اشاره به اینکه برای نشان دادن فرهنگ جامعه ایتالیایی می شود از هدایت بازیگران استفاده کرد  گفت: یکی از عادت های جامعه عامه ایتالیا صحبت با اشارات دست به صورت بسیار زیاد است، که در این نمایش به جز راوی اثر که بصورت اغراق آمیز از حرکات دست استفاده می کند ،در دیگر بازیگران  دیده نمی شود. وقتی ما با اسامی ایتالیایی مواجه می شویم  طبیعتا  باید فرهنگ ایتالیایی را نیز نشان دهیم  و اگر نمی خواهیم  این فرهنگ را نشان دهیم باید خلا ٕ آنرا با مسائل دیگر پر کنیم،هر چند اتفاقات داستان شبیه جامعه ماست ولی این اتفاقات در جامعه دارای نمود عینی نمی باشد و ما نمی توانیم این اتفاقات در بستر جامعه ما رخ می دهد.اصولا در درام ما دارای یک بستر فرهنگی هستیم خصوصا  وقتی نگاه رئالیستی  به اثر داریم ،باید سعی در شناسنامه دار کردن  اثر کنیم . بخش فرهنگی  اثر در روابط  بین اعضای خانواده تاثیرگذار است و بنده نیز واقفم قسمت قابل توجهی از متن سانسور شده و در قسمت هایی از متن دست برده شده است که کدهایی در اثر دیده می شود که در اجرا این کدها  را نمی بینیم که باعث لنگیدن کار شده است که وارد کردن فرهنگ عامه ایتالیا می توانست  مخاطب را با موضوع اثر همراه کند.

 

فتوحی در ادامه با اشاره به اینکه  ما با بخشی از اثر مواجه هستیم که از فیلتر کارگردان  خارج شده است تصریح کرد: تعریف ما از رئالیسم و پست مدرن  باید  با توجه به تمامی متن باشد که متاسفانه به دلیل سانسورها  قادر به آن  نیستیم. بنده باز گریزی به مسئله فرهنگ می زنم ،ما اگر بستری فراهم می کردیم  تمامی بازیگران خود را  در آن قالب قرار می دانند، به طور مثال اگر تمامی بازیگران با حرکات دست صحبت می کردند  بازی ها  با بکدیگر هم جنس بودند،بطوریکه استفاده از حرکات دست در بازی  آقای رجایی و آقای افسایی دیده می شود و در دیگر بازیگران به چشم نمی آید  یا بازی تئاتریکالیته  در بازی  آقای پوریان و خانم پورسعیدی دیده می شود و این نوع بازی در بازی دیگر بازیگران دیده نمی شود و این مسئله نشان دهنده نبود بستر و قالبی  یکسان برای  بازی ها است. وی همچنین در ادامه گفت: بنده نمی توانم این مسئله را عدم هدایت  بازیگر در نظر بگیرم ،چون قطعا فیلتری توسط کارگردان وجود داشته است و شاید دقت آن  کم بوده است.

 

کارگردان تئاتر تبریز  با اشاره به اینکه شخصیت دکتر راوی اصلی داستان است  گفت: ما شخصیت های داستان را از زاویه دید دکتر می بینیم و وقتی بازی دکتر بسیار اغراق آمیز که البته بجا هم هست باید شخصیت ها نیز از دریچه ذهن او دیده شود ،حال سوالی که به ذهن می آید اینست دکتر چنین  زاویه دیدی به شخصیت ها دارد.

 

فرزین ریحانی راد  به عنوان دیگر منتقد حاضر در این نشست گفت: بنده می خواهم بدون پرداخت به متن وارد مبحث کارگردانی  کار شوم و با توجه به اینکه متن نمایشنامه را مطالعه کرده ام و با توجه به دخل و تصرف زیادی که توسط   آقای سعید پور کارگردان نمایش در این اثر صورت پذیرفته است، با اثری مواجه هستیم که  به نام امید سعید پور می باشد

وی در ادامه صحبت های خود با اشاره به اینکه در تحلیل متن به نظر من اتفاقاتی رخ داده که بعضا به بیراهه رفته است، افزود : متن بسیار هوشمندانه و برای جامعه امروز ما انتخاب شده وحاوی مطالب مهمی چون گفتمان اشاره شده است که مدت ها است جامعه ما درگیر آن است. ما در این داستان با پدری مواجه هستیم که به دنبال گفتمان است ولی توجهی به او نمی شود، با خانواده ای که مادر در آن وجود ندارد و دچار ابتذال در ارتباطات گردیده است که دقیقا مشکل جامعه امروز ماست.

 

فرزین ریحانی در ادامه صحبت های خود گفت: وقتی متن در سال ۹۷ و در تبریز اجرا می شود بدان معناست که این نمایش جامعه امروز ما روی صحنه رفته است و به نظر من نیازی نیست تا بطور کامل یک جامعه ایتالیایی را به تصویر بکشیم .

 

وی ادامه  داد: برخلاف نظر اکثریت که شخصیت دکتر را دانای کل داستان می دانند، به نظر من شخصیت جانی  است که بر کل داستان اشراف دارد که اگر از منظر تراژدی نوین به این نمایش نگاه کنیم ، در نهایت به فنا می رسد، کلیه پیشنهاد ها از طرف وی ارائه می شود ولی هیچگاه مورد توجه قرار نمی گیرد،که در کارگردانی متاسفانه مورد توجه واقع نشده است.

 

ریحانی در ادامه این نشست  گفت: به نظر من متن بسیار جهان شمول تر از آن است که محدود به ایتالیا یا هرجای خاص دیگری  باشد و دغدغه  متن جهانی است  البته  برای اجرای متن در هر مکانی باید تعریف  ویژه ای برای مخاطب  از متن داشت ،ولی چون این متن در مورد بشریت نوشته شده جهان شمول است و جا بجایی که در متن اتفاق افتاده است  با توجه به مانیفستی که دکتر در پایان نمایش ارائه می کند به  درستی  تغییر کرده است.

 

ریحانی در مورد هدایت بازیگران نیز گفت: فکر می کنم هیچ هدایتی از طرف کارگردان در مورد بازیگر صورت نگرفته است و احساس می کنم نقطه ضعف نمایش نیز همینجاست. ما یک سری بازیگر خوب داریم ولی همجنس و همگن با یکدیگر بازی  نمی کنند و جنس بازی آنها متفاوت است و جسارتا عرض می کنم ،کارگردان زورش به آقای پوریان نرسیده است و جنس های مختلفی از بازی را ما در این نمایش می بینیم ،یک بازی تئاتریکالیته  از آقای پوریان و خانم پورسعیدی  می بینیم و جنس بازی بقیه با آنها خیلی متفاوت است و این بازیگران با یکدیگر همگن نشده اند و این موضوع من به عنوان مخاطب را اذیت می کند البته منظور من تفاوت شخصیت های نمایش نیست و در کلیت جنس بازی ها  مورد نظر من است . مسئله مهمی که در متن وجود دارد مسئله تنهایی آدم های جامعه است که در نمایشنامه وجود دارد ولی در لجرا بسیار کم به چشم می خورد.

 

در ادامه این نشست امید سعیدپور کارگردان نمایش « بیماری خانواده میم » گفت: نوع نگرش من به گونه ای بوده که اصلا به این فکر نکرده ام که فرهنگ ایتالیایی را وارد این نمایش کنم ، حتی در صبحت هایی که با هاله ذرخورد طراح صحنه  نمایش داشتیم برای من این مسئله مهم نبوده است، هر چند  برخی مسائل دست به دست هم داد تا نمادهای بیرونی که نشان دهنده جامعه ایتالیایی بود از این نمایش حذف کردند و مجبور شدیم از این نگرش عبور کنیم.اصلی ترین موضوعی که بنده میخواستم بدان بپردازم مشکلاتی بود که این خانواده با آن درگیر بود و موقعیت مکانی برایم اهمیت نداشت.

 

سعید پور در ادامه گفت : اگر متنی از دیوید ممت یا آلبرت کامو را  بر روی صحنه می بردم قطعا موقعیت های مکانی و زمانی را رعایت می کردم چون در شیوه بازی بر آن تاکید شده است ولی من با گفتگوهای بسیاری  که با دکتر پرتوی در مورد تحلیل متن  داشتیم به هیچ نشانه ای از ایتالیا در این متن نرسیدیم، جالب اینجاست که این متن ۱۸ بار در جهان به روی صحنه رفته است که در هیچکدام از این اجراها  به فرهنگ ایتالیایی اشاره نگردیده است و در تمامی نیز متن دستخوش تغییرات گردیده چون در واقع این متن یک فیلمنامه است.

 

امید سعیدپور در مورد  بازی ها نیز گفت: به نظر من  نگاه آقای ریحانی در مورد عدم هدایت بازیگران تا حدودی بیرحمانه است ،چون من بیشتر از۹۹ درصد تمرکزم را روی بازی ها گذاشته ام، همچنان که در نشست خبری  قبل از آغاز اجراها  نیز عرض کردم  از تمامی بازیگران  به خاطر اینکه  به بنده  اعتماد کردند ممنونم ،چون بدون هیچ گاردی هر آنچه را که در تمرینات  از آنان خواستم  اجرا کردند.

رضا رجایی بازیگر نمایش "بیماری خانواده میم" گفت: آقای فتوحی در صحبت هایشان به مطالب خوبی اشاره کردند  که وقتی ما از دریچه ذهن دکتر با کاراکترهای نمایش روبه رو می شویم  باید بازی ها را هم جنس بازی دکتر ببینیم، من فکر می کنم این متن یک متنی چند صدایی است؛ یعنی  متنی که هر کس دارای لحن و خصوصیات متفاوتی است و کاراکترهای داستان هر کدام ایدئولوژی متفاوتی با یکدیگر دارند پس مواجهه دکتر با شخصیت ها نیز باید متفاوت باشد بطوری که وقتی از منظر تئاتر اکسپرسیونیسم به مسئله نگاه کنیم باید این همگن نبودن وجود داشته  باشد، چون دکتر با شخصیت  با موقعیت های متفاوتی  رو در رو  می شود بطور مثال دکتر عاشق مارتا است ولی در مورد لوئیجی  و ماریا ذهنیت متفاوتی دارد که اگر این قرار داد را در ابتدای نمایش بگذاریم بازی ها شکل درست پیدا می کنند.

 

 در پایان این  نشست علی پوریان دیگر بازیگر نمایش "بیماری خانواده میم " نیز گفت : بنده با کلیت صحبت های  آقای ریحانی موافقم که باید در یک نمایش همگن بودن و هارمونی شخصیت ها مناسب باشد اما در ادامه صحبت های آقای رجایی مثالی می زنم ،گاهی اوقات پیش می آید در زندگی خود که طبیعتا به صورت رئال است، فردی بصورت کاملا غیر رئالیستی رفتار می کند و مورد پذیرش جامعه نیز قرار می گیرد و اینکه ما چرا می خواهیم  در یک نمایش تمامی کاراکتر ها  را همگن نشان دهیم  به شیوه  هنری نمایش بر می گردد ،چون بستری وجود دارد که  کاراکتر ها  بر اساس آن بستر تعریف می شوند و بطوریکه آقای رجایی نیز گفتند  تفاوت شخصیت ها  به تفاوت دیدگاه ذهنی دکتر نسبت به کاراکترها  مربوط  می شود، هر چند می پذیرم که این بالانس نمی توانست بیشتر اتفاق بیفتد و بازی ها  نزدیکتر به هم باشد. به نظر من در جنس بازی ها تفاوت چندانی وجود ندارد ، شاید در شدت و حدت بازی ها تفاوتی وجود داشته باشد که بخشی از آن متوجه کارگردان  و بخشی از آن متوجه بازیگر است ،بطوریکه گاها  ممکن است در بخش های  که تماشاگر بیشتر با بازی همسو است بازی را بیشتر کنیم  غافل از اینکه  در آن لحظه از هارمونی که کارگردان تعریف کرده خارج می شویم.   

 

شایان ذکر است نمایش "بیماری خانواده  میم " از ۲۰ آذر تا ۵ دی  به نویسندگی "فائوستو پارا ویدینو" و کارگردانی "امید سعیدپور"  و تهیه کنندگی "علی سلیمانی " و با بازی  رضا رجایی ،مینا پناهی،علی پوریان ،مهرداد سعادت ،سنا پورسعیدی ،سیامک افسائی و وحید مبصری در پلاتوی تئاتر مستقل  مجتمع فرهنگی ۲۹ بهمن تبریز به روی صحنه رفت.




مطالب مرتبط

پیشکسوت تئاتر تبریز مطرح کرد

ابراهیم عباسعلیزاده: روند برگزاری اولین روز جشنواره سهند مطلوب بود
پیشکسوت تئاتر تبریز مطرح کرد

ابراهیم عباسعلیزاده: روند برگزاری اولین روز جشنواره سهند مطلوب بود

پیشکسوت عرصه تئاتر تبریز روند اجرای نخستین روز از برگزاری جشنواره تئاتر مناطقه‌ای سهند در تبریز را مطلوب دانست و با ابراز امیدواری درباره توسعه امکانات در تئاتر استان‌ها گفت امید که شاهد موفقیت‌های بیش از پیش باشیم.

|

پیام مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی به جشنواره تئاتر منطقه‌ای سهند

پیام مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی به جشنواره تئاتر منطقه‌ای سهند

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی، در پیامی به مناسبت برگزاری جشنواره تئاتر منطقه‌ای سهند در تبریز، نوشت آنچه که امروز به عنوان هنر تئاتر متبلور شده و به منصه‌ ظهور رسیده، به واقع ثمره‌ اندیشه‌ انسان‌هایی فرهنگ مدار است که باورهای الهی،‌ انسانی و اجتماعی را ...

|

پیام استاندار آذربایجان‌شرقی به جشنواره تئاتر منطقه‌ای سهند

پیام استاندار آذربایجان‌شرقی به جشنواره تئاتر منطقه‌ای سهند

استاندار آذربایجان‌شرقی، در پیامی به مناسبت برگزاری جشنواره تئاتر منطقه‌ای سهند در تبریز، این رویداد را محلی برای نمایش تنوع و تعدد نگرش‌ها و ‌اندیشه‌ها دانست که فضایی مناسب را فراهم می‌کند تا اصحاب هنر در کنار هم قرار بگیرند.

|

گفت‌وگو با حسین اصل عبداللهی، مدرس، نویسنده و کارگردان تئاتر

برای شناخت بهتر، انسان را در پرانتز قرار دادم
گفت‌وگو با حسین اصل عبداللهی، مدرس، نویسنده و کارگردان تئاتر

برای شناخت بهتر، انسان را در پرانتز قرار دادم

حسین عبداللهی، مدرس و کارگردان تئاتر با نقل این جمله هوسرل که «برای شناخت هر پدیده‌ای، باید آن را در پرانتز قرار بدهیم»، می‌گوید برای شناخت و گذاشتن ذات انسانی در بوته آزمایش، در نمایش «پرانتز باز انسان پرانتز بسته»، وجود و ماهیت انسان را در پرانتز قرار داده است.

|

نظرات کاربران