«پرسه هاى موازى» بد اقبال اما امیدوار

به گزارش تئاتر آذربایجان شرقی، اولین اجراى آخرین روز از جشنواره سی ام استانى، نوبت نمایش پرسه هاى موازى بود. نمایشی که به خاطر حجم دکور و عوامل اجرایى اش در همان نگاه اول قدرت جذب مخاطبان تئاتر را به رخ رقیبان خود کشید.

على کاظمى وند که با انتخاب متنى نو و بازیگران صاحب نام تئاتر تبریز با دست پر به سی امین آوردگاه جشنواره تئاتر استانى پا گذاشته بود، فکر بد اقبالى لحظه هاى آخر را نکرده بود.

پرسه هاى موازى حکایت یک مثلث است. مثلثی از جوانان امروز ایران. مثلثی غرق در اعتیاد و رفاقت ها و ارتباطات امروزى جوانان.

فریبا، علیرضا و مانى. محدثه حیرت در نقش فریبا، دختر گرفتار در اعتیاد است که خود را در تسخیر توهم خود و در قالب روحى می بیند که در شش سالگى اش اسیرش شده و سرانجام به اسیری تن مى دهد. تن دادنى که راه رهایی از آن فقط مرگ است.

علیرضا، پسر جوانى که سقوط از ارتفاع نه، بلکه سقوط از پرتگاه ارتباط وى با دختری به نام نادیا که قصد نجاتش از دست سوء استفاده کنندگان از تن نادیا را دارد او را به ته خط می رساند. فرید ادهمى ضلع دیگر این مثلث مرگ است.

و در نهایت مانى، که از یک دوئل عشقی با رفیق صمیمی اش بابک، پا به بازی مرگ این مثلث مى گذارد. حمید صلاحى در تجربه جدید خود، آخرین ضلع مثلث مرگ است.

کارگردانى على کاظمى وند در این نمایش روانکاوانه که به خلاء ها و بی هویتی های جوانان این نسل از جامعه مى پردازد، با میزانسن ها و مدیاهایى که براى این نمایش به کار برده کاملا مشهود و پر رنگ است. اما نمایش پرسه هاى موازى را باید شهید خلاقیت هاى مدیایی خود و ناهماهنگى هاى اجراى جشنواره ای اش دانست.

نمایشی که براى ایده آل درآمدنش باید تمامى امکانات یک سالن بی نقص را در اختیار داشته باشد.

با این حال پرسه هاى موازى از جمله آثارى است که نقش تاثیرگذارى در مخاطبین تئاتر تبریز در اجراهاى عمومى خود خواهد داشت.