در حال بارگذاری ...
مهدی علیپور اصل، نمایشنامه نویس جوان تبریزی:

خودم را مدیون «عاشقانه های لجنی» می دانم

گفتگوی سایت ایران تئاتر با مهدی علیپور اصل، نویسنده جوانی که توانست با نگارش نمایشنامه «عاشقانه های لجنی» جزو هفت منتخب بخش نمایشنامه نویسی سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر شود.

به گزارش آذربایجان شرقی - مهرداد خردمند؛ تبریز از دیرباز مهد نویسندگان و بزرگ و نامی ادبیات ایران و آذربایجان بوده است. تاثیرات نویسندگان بزرگ آذربایجانی چه در دوره مشروطه و چه بعد از آن همواره در ادبیات ایران زمین محسوس بوده است. در این میان ادبیات نمایشی نیز در آذربایجان شرقی از جایگاه خاصی برخوردار است. حالا و پس از گذر از نام نویسندگان بزرگ و نام آشنایی چون میزا آقا تبریزی ، غلام حسین ساعدی و نویسندگان معاصری چون نادر برهانی مرند و ایوب آقاخانی در ادبیات نمایشی آذربایجان، نگاه نسل جدید دانش آموختگان و نویسندگان آذربایجانی به ادبیات نمایشی بسیار قابل تامل و توجه است. در این میان مهدی علیپور اصل، نویسنده جوانی که توانست با نگارش نمایشنامه «عاشقانه های لجنی» جزو هفت منتخب بخش نمایشنامه نویسی سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر شود.

گفتگویی با این نویسنده جوان انجام داده ایم که در ادامه مشروح آن را می خوانید.

 

 

ابتدا کمی از خود و فعالیت های خود در زمینه تئاتر بیان کنید.

من مقطع کارشناسی را در رشته  معماری و در دانشگاه آزاد سپری کردم ولی بلافاصله پس از آن به دلیل علاقه وافری که به بازیگری و در کل به تئاتر داشتم به تحصیل این رشته در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه نبی اکرم تبریز پرداختم. البته قبل از آن  تئاتر را در سال 91 با نمایش های مذهبی و اجراهای سرگرم کننده در دانشگاه ها شروع کرد بودم اما خیلی زود تغییر مسیر داده و فیلمنامه نویسی و بازیگری را در انجمن سینمای جوان ادامه دادم، پس از مدتی فعالیت در این انجمن، فیلم کوتاهی نیز ساختم و در چند فیلم کوتاه، بازی نیز کردم

در سال 95 پس از ورود به فضای آکادمیک تئاتر، در چند نمایشنامه خوانی و کارهای کوتاه دانشجویی شرکت داشتم، نمایش « بن بست » را با بازی و کارگردانی خود برای اولین بار در در کشور، در تئاترشهر تبریز  روی صحنه بردم که استقبال خوبی از آن نمایش به عمل آمد  و سپس در نمایش های «خنکای ختم خاطره»  و «در حضور باد» نیز حضور داشتم

 

چه چیزی باعث می شود که یک کارشناس معماری جذب تحصیل در تئاتر می شود و به سرعت نیز می درخشد؟

از موقعی که در خاطرم است، علاقه به سینما و بازیگری مثل اکثرا جوانان امروز در من هم وجود داشت ولی اولین جرقه های علاقمندی من به تئاتر مربوط به سال 90 می شود که مخاطب پرو پا قرص تئاتر های تبریز شدم. همان موقع حس کردم که باید این علاقه را کنترل و هدایت نمایم. البته مخالفت های خانواده برای ورود به تئاتر از همان ابتدا وجود داشت و هنوز هم کمی ادامه دارد در ابتدای ورود به تئاتر هدفم فقط بازیگری بود اما پس از ورود به فضای آکادمیک تئاتر تمامی حوزه ها برایم اهمیت پیدا کرد و نگاهم به معطوف به نویسندگی و کارگردانی نیز شد.

 

«عاشقانه های لجنی» موفق شد به بخش نهایی نمایشنامه نویسی جشنواره فجر راه یابد، چه شد که خواستی عاشقانه های لجنی را بنویسی؟

سال گذشته که مجموعه نمایشنامه های کارل فالنتین را خواندم، تحت تاثیر قرار گرفته و تصمیم گرفتم نمایشنامه های کوتاهی در این فضا بنویسم. کتاب های نمایشنامه نویسی را مطالعه کردم و بعد از نوشتن چند متن کوتاه، ایده ی عاشقانه های لجنی به ذهنم آمد و در بازه های زمانی متفاوت، شروع به نوشتن کردم. «عاشقانه های لجنی» اولین متن بلند من است و با جرات می شود گفت از فضای کارل فالنتین الهام گرفته است. ضمن اینکه همواره مدیون عاشقانه های لجنی خواهم بود..

 

آیا از ابتدا که مشغول نوشتن «عاشقانه های لجنی» شدی، هدفت جشنواره فجر بود؟

هدف من هیچوقت جشنواره نبوده است. من بدون خودسانسوری سعی خواهم کرد افکار و عقایدم را که مدام در حال تغییر و کشف و شهود است بنویسم. ولی باید بپذیریم که تنها راه دیده شدن و اعتماد کسب کردن جشنواره است، آن هم اگر جشنواره فجر،بزرگترین جشنواره تئاتری کشور باشد؛ به خصوص اطمینان داشتن از حضور داوران باسواد و بزرگ در این جشنواره هرکسی را برای شرکت و محک زدن خود، ترغیب می کند.

 

کمی از فضای نمایشنامه «عاشقانه های لجنی» توضیح دهید.

من چند سالی است که در آنچه که می خوانم و می نویسم، دغدغه ی صلح جهانی و مبارزه با نژادپرستی و مشکلات جنسیتی را در سر دارم، و کاری از دستم برنمی آید مگر قلم به دست گرفتن. دلیل اپیزودیک بودن نمایشنامه همین است. خواسته ام حداقل چند بخش از جهان را که به زمان های تاریخی متفاوتی مربوط است به تصویر بکشم. ایران در زمان حال - اروپا در جهنگ جهانی دوم- خاورمیانه در اوایل قرن 21 ایالات متحده آمریکا در دهه 80 میلادی..

 

ظاهرا مقاله ایی هم در زمینه رادی شناسی نوشته ایی که آن هم توانسته است به بخش مسابقه جشنواره رادی راه پیدا کند.

بله؛ مدت کوتاهی است که تحقیق و پژوهش را شروع کرده ام و با جدیت ادامه خواهم داد، زیرا اصولا کشف و در علوم مختلفی به نتیجه رسیدن برایم جذاب است، و مرا برای آینده تقویت می کند. اولین مقاله ام را با کمک استادم، دکتر فرزاد تقی لر که از پایان نامه ام برداشت شده است نوشتم و خوشبختانه  در اولین جشنواره اکبر رادی پذیرفته شد و در بین 11 مقاله اصلی قرار گرفت و همچنین سال آینده، در کتاب رادی شناسی نیز چاپ خواهد شد

 

آیا سبقه تاریخی تبریز و آذربایجان در پرورش نمایشنامه نویسان بزرگ ایران توانسته است انگیزه نوشتن را شما تقویت کند؟

بله، با قاطعیت می توان به این نکته اشاره کرد. اگر از ما بپرسند اسم نمایشنامه نویسان بومی را بگویید، حداکثر 10 اسم میتوانیم به زبان بیاوریم. اما در سال های اخیر این قسم از تئاتر در تبریز مورد کم لطفی مسئولان قرار گرفته است. دلیل این کم لطفی نیز خیلی واضح است، عدم تمرکز مسئولان و خانوادهء تئاتر بر نویسندگی. برای اینکه به جدیت این مسئله پی برد می توانم یک سوال مطرح کنم؛ از آخرین ورکشاپ نمایشنامه نویسی در تبریز چقدر زمان می گذرد؟ من که اصلا یادم نمی آید. البته جدیدا این مسئله و لزوم نگاه ویژه به مقوله نمایشنامه نویسی مورد توجه قرار گرفته است و در آینده نیز قرار است اتفاقات و رویداد های خوبی در این زمینه رخ دهد.




مطالب مرتبط

پس از حضور در بیست و هشتمین جشنواره تئاتر منطقه‌ای خاوران

نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» در تئاتر شهر تبریز روی صحنه رفت
پس از حضور در بیست و هشتمین جشنواره تئاتر منطقه‌ای خاوران

نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» در تئاتر شهر تبریز روی صحنه رفت

نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» به نویسندگی محمد چرمشیر، بهمن عباسپور، شهرام گیل‌ آبادی و تهیه کنندگی عباس خلیفه‌لو و کارگردانی نسیم عمو‌زاده کاری از گروه نمایش سارای، با استقبال پر شور تماشاگران در تئاتر شهر تبریز روی صحنه رفت.

|

نظرات کاربران